جهان پناها ده سال بیش میگذرد که بنده نام دعاگوئی شما دارد
نه جز شماش مربی نه جز شما مخدوم نه جز شما به جهان یار و آشنا دارد
نه جز به لطف تو کان در بیان نمیگنجد به کس توقع اهلا و مرحبا دارد
نه همچو مردم دیگر به هر کجا که رسد دری گشاده ببیند سری فرا دارد
ز آستان تو هرگز به هیچ جا نرود اگرچه پیش وضیع و شریف جا دارد
به عهد چون تو وزیری و این چنین شاهی روا بود که ورا چرخ در عنا دارد